Dag 4) Maffliers – Chartres. De Eifeltoren, Paleis van Versailles en een omleiding

Afstand vandaag: 126km. Afstand totaal: 487km.

Hoogtemeters vandaag: 830. Hoogtemeters totaal: 2664

Slechtste fietspad: van Versailles naar Chartres

Mooiste vogel: blauwe kiekendief

Leukste ervaring: toch wel met de fiets onder de Eiffeltoren

De dag begon vanochtend al best vroeg. Om half 7 zat ik aan het ontbijt. Het was niet druk in de ontbijtzaal en er was allemaal lekkers. Het is best lastig om niet heel je bord vol te gooien met allemaal lekkers terwijl je flinke trek hebt. De kaas vult goed, de yoghurt met citroen ook. En dan is er natuurlijk nog pain au chocolat. Het voegt niets toe aan het sporters dieet, maar wat is dat toch lekker! Na een bakje koffie ging ik terug van het chateau naar mijn kamer. Wat een luxe toch allemaal. Ik pakte mijn spullen in maar omdat ik de avond ervoor best lang over mijn verslag had gedaan deed ik er wat langer over. Normaal gesproken zet ik alles gereed en pak ik al een deel in, maar rond 22:00 was ik pas klaar dus dat moest nu nog gebeuren. Uiteindelijk checkte ik om 8 uur uit en bedankte voor de ontzettende gastvrijheid. Het zonnetje scheen en de temperatuur was goed. Op naar Parijs!

Tijdens de Tour de France komt het gezegde nog wel eens voorbij: ‘Er kan van alles gebeuren, Parijs is nog ver’. Ik vond het vanochtend best meevallen! Binnen een paar kilometer zat ik in de voorsteden. Echt lekker fietsen was het niet. Door al het verkeer en de verkeerslichten die zomaar ineens op rood springen was het steeds stoppen en weer doorfietsen. In Frankrijk mag je auto’s niet rechts inhalen als fietser. Dat heb ik een half uur volgehouden totdat ik, net als de Fransen zelf, op de stoep ging fietsen als er weer 20 auto’s voor het stoplicht stonden te wachten.

Het werd drukker en drukker. Het verkeer was niet chaotisch, er was gewoon heel veel van. Alles vliegt door elkaar heen en om dan met zware bepakking steeds te anticiperen was best pittig. Gelukkig werkt mijn navigatie goed en reed ik geen enkele keer verkeerd. Dat was vroeger vast anders als je hier met een kaart doorheen moest.

Af en toe probeerde ik de stad in me op te nemen door hier en daar om me heen te kijken. Links had ik een doorkijkje en zag het Sacré-Cœur. Een stukje verder fietste ik ineens voorbij de Champs-Élysées en probeerde ik een foto te maken van de Arc de Triomphe wat niet zo goed lukte vanwege alle auto’s en bussen. De Eiffeltoren kon nu niet ver weg meer zijn. Ineens zag ik hem. Op de een of andere manier had ik dit beeld al een tijd in mijn hoofd. Toen ik de route maakte wilde ik hier graag langs, en nu stond ik daar. Ik fietste langs de Seine en maakte een foto als bewijs. Onder de Eiffeltoren stonden de Olympische ringen. Ik herkende de omgeving van vorig jaar toen ik de openingsceremonie van de Olympische Spelen had gezien. Gek om hier nu zelf te staan! Natuurlijk wilde ik ook op de foto en vroeg een voorbijganger of hij een foto wilde schieten. Daarna stapte ik op de fiets om zo snel mogelijk Parijs uit te geraken.

Het ging sneller dan ik dacht en het was meteen een stuk minder druk. Het zuiden van Parijs vond ik eigenlijk hartstikke leuk! Op een marktje wilde ik een banaan kopen, maar ik mocht geen geld betalen van de vriendelijke man. Deze kreeg ik gratis. Het zijn zulke leuke dingen die ik onderweg meemaak! Omdat ik ook graag de tuinen van Versailles wilden zien had ik mijn route daarlangs gemaakt. Daar aangekomen kon ik eigenlijk niets van de tuinen zien. Het paleis daarentegen was meer dan aanwezig. Wat een gebouw zeg, ongelooflijk! Nou heb ik het Lentepaleis van Ceausescu in Boekarest ook gezien, maar dit leek nog groter. Sowieso mooier! Ik reed langs de hordes toeristen die per bus werden afgezet, maakte een foto en ging snel weer verder. Door het vele verkeer en opstoppingen had ik te lang naar mijn zin in Parijs gefietst waardoor ik nu wat tijd wilde goedmaken. Ik heb geen schema, maar als het kan ben ik het liefst rond 18:00 wel bij de volgende accommodatie. Een tussenstop bij de Lidl hielp niet zo mee, aangezien het wachten bij de kassa al zo’n twintig minuten duurde. Onthaasten gaat hier prima, maar als zelfs de Fransen voor je beginnen te zuchten en te klagen over de kassamedewerker weet je dat het echt lang duurt.

Op een bordje net buiten Versailles zag ik staan: Chartres 73km. Dat kon aardig kloppen. Er liep een fietspad en ik kon me haast niet voorstellen dat dat pad helemaal naar Chartres zou lopen. Gelukkig bleek dat niet zo te zijn. 20 kilometer aan hobbels en bobbels langs een enorm drukke doorgaande weg vond ik meer dan genoeg! Hoe vaak ik wel niet door veiligheidsglas ben gefietst en door grote gaten moest rijden omdat de andere gaten nog groter waren. Het was verschrikkelijk! Er zwiepte hier en daar een tak in mijn gezicht omdat ik simpelweg niet alles kon ontwijken. Als laatste moest ik 2 kilometer langs de doorgaande weg en die 2 kilometer heb ik zo snel mogelijk gefietst. Er was geen andere keus en langs de andere kant van de tweebaansweg zag ik ook iemand fietsen. Dit was de bedoeling, maar dat iets mag betekend niet dat het ook leuk is om te doen. Ik timede aardig en er was net even wat minder verkeer. Flink doortrappen en voor ik het wist stond ik bij de stoplichten om naar links te gaan en Les Essarts-le-Roi binnen te fietsen. Een verademing, wat een rust! Ik vroeg bij de bakker of ze mijn bidon wilde bijvullen. Ondertussen kwam ik een beetje bij van al het geweld in de stad en op de weg. Hopelijk ging het vanaf nu beter.

Het ging beter, en hoe. De grote vervelende weg maakte plaats voor rustige landweggetjes die slaperige dorpjes aan elkaar regen als kralen aan een ketting. De kerkjes zijn hier prachtig en de pleintjes zijn gevuld met een paar oude mensen die wat zitten te drinken. Heerlijk die rust! En het geeft echt een buitenland gevoel. Misschien is dat ook omdat ik nu voorbij Parijs ben. Nu ben ik echt ver van huis.

Onderweg zag ik van alles. De bolderik staat hier in de berm te bloeien, er sprong weer een ree uit het veld de weg over en even later vloog er een blauwe kiekendief over het veld. Geweldig om te zien! Omdat het zulk lekker weer is ruik ik de acacia’s en vandaag hoorde ik voor het eerst de krekels. Dan weet je dat het lekker warm begint te worden. Ik voelde me weer helemaal op m’n gemak. Leuk die grote stad, maar ik was blij dat de ervaring achter me lag. Ik had het niet willen missen maar door de velden fietsen doe ik toch een stuk liever. Zeker aan deze kant van Frankrijk. De velden zijn zo mooi groot en groen. Het lijkt soms wel een spelbord van Kolonisten van Catan.

Het einde van de rit naderde. De route ging nog door een stuk bos waar het fantastisch fietsen was. Een stukje verderop moest ik ineens stoppen omdat er een omleiding was. Even dacht ik om gewoon om de borden heen te rijden want het was toch even 5 kilometer omrijden. Maar ik hield me, deze keer, keurig aan de regels en reed een paar extra kilometer. Gelukkig is er ook iemand die me sponsort per kilometer, dus deze worden er netjes bij opgeteld. Na een klein dorpje werd ik ingehaald door twee mannen op twee blauwe fietsjes. Het bleken twee politieagenten te zijn die me vriendelijk begroetten. ‘’Naar Chartres?’’ vroeg ik? Ja daar moesten zij ook heen. Ik probeerde ze nog even bij te houden maar de benen waren moe en de bagage hielp niet mee.

Op 11 kilometer van de streep zag ik de kathedraal van Chartres al. Wat een groot ding zeg! Hij kwam maar langzaam dichterbij. Normaal is 11 kilometer snel te doen, maar ik fiets nu gemiddeld 18km/u dus dan ben je toch nog ruim een half uur onderweg. Na een paar steile straatjes kwam ik aan bij Maison Ailleurs. Dit prachtige huis bleek ik helemaal voor mij alleen te hebben. Er zijn geen andere gasten en de eigenaresse woont hier niet meer. Iemand anders ontving mij hartelijk en woont wel vlakbij, maar het is hier dus heerlijk stil. Behalve het interieur is de tuin ook werkelijk prachtig! De rozen staan in bloei, alles ziet er keurig uit. Echt een plaatje! Na een zalige douche liep ik nog wat rond in de tuin waarna ik de stad inliep. Het is er lekker rustig en op het plein zaten al wat mensen te eten. Ik liep een stukje door want er moest een goede Italiaan zijn. Het bleek een goede keus. De pasta met 4 soorten kaas was fantastisch en over de tiramisu zal ik niet beginnen omdat iedereen dan jaloers wordt.

Nu schrijf ik mijn blog terwijl ik in een heerlijke kamer verblijf. Morgen fiets ik naar Crotelles, vlak boven Tours. De benen gaan lekker, en behalve wat kleine pijntjes hier en daar ben ik niet overdreven moe of zijn er verontrustende dingen. Gelukkig maar. Ik vind het avontuur veel te mooi om te moeten stoppen, en jullie leven allemaal zo enorm mee. Dat doet mij erg goed!

Tot slot was ik gisteren helemaal vergeten te vertellen dat Omroep Zeeland op maandag rond 07:00 opbelde met de vraag hoe het ging. In de uitzending heb ik toen lekker kunnen vertellen over mijn tocht waarna er weer een paar donaties zijn binnengekomen. Inmiddels staat de teller al op €17.000,- Wat een bedrag! Hartelijk dank daarvoor namens Stichting MS Research.