Dag 12) Funes – Soria. Boomgaarden, bijeneter en weer een flinke klim

Afstand: 110km. Afstand totaal: 1501km.

Hoogtemeters: 1691. Hoogtemeters totaal: 10704.

Het weer: geweldig! Zon, droog, 23 graden. Laatste 15km tegenwind

Zwaarste dag tot nu toe: vandaag

Wildlife: bijeneter

Na een goeie nacht werd ik goed wakker vanochtend. Ik had er eigenlijk wel weer zin in. Mijn lijf was goed hersteld en na het ontbijt pakte ik de fietstassen in. De was hing nog een beetje klam op het rekje maar ik wilde graag weg. Er stond weer een lange dag met veel hoogtemeters op me te wachten.

De zon kwam op en ik fietste het stadje uit. Een stukje klimmen en daarna een lange afdaling. Zat ik wel goed? De afdaling had ik niet in het hoogteprofiel gezien. Ik bekeek de route maar dit was de goeie weg. Door het grote hoogteverschil deze rit viel de afdaling van kilometers lang niet op.

Langs de weg stonden eindeloos veel boomgaarden met appels, kersen, perziken en nectarines. De kersen waren goed, ik plukte er een paar (sorry kersenboer!) en vervolgde mijn weg. Het was maar goed dat de nectarines nog niet rijp zijn…

Na 20 kilometer begon de grote klim. Het was een soort drietraps raket. Tussen dit punt en het einde zat 65 kilometer klimmen met twee kleine afdalingen. Het eerste stuk ging goed. Wat veranderde het landschap weer snel zeg. De boomgaarden verdwenen en er kwamen mooie rotsen tevoorschijn. De bermen stonden weer schitterend te bloeien en ik was blij dat ik na 20 kilometer even kon rusten in het dorpje na de eerste afdaling. De supermarkt was geopend. Omdat ik niet zeker wist of ik op de rest van de rit wel kon eten kocht ik een stokbrood en at het op het dorpsplein op. Het smaakte heerlijk, maar ik liet nog iets over voor later. Het was nog maar 11 uur.

Deel twee was het zwaarste stuk van het drieluik. De weg was stijl, de zon was warm en er zat helemaal niets van een vlak stukje bij. De omgeving kreeg steeds minder bomen en werd kaler en kaler. Een gier vloog onderlangs, dan weet je dat je echt hoog zit! Op een gegeven moment zag ik ineens een westelijke smaragdhagedis (ik heb hem even opgezocht) over de weg schieten, geweldig wat een mooi groot dier! Precies op datzelfde moment zag ik in een boom een bijeneter zitten. Wat een bijzonder moment! Bijeneters vind ik zulke mooie vogels!

De klim ging verder totdat ik bij een klein dorpje aankwam. Er was niets geopend waardoor ik verder fietste. Een paar kilometer verderop was nog een dorpje, maar ook daar was alles gesloten. Ik besloot de rest van mijn brood op te eten en kon mijn bidon bijvullen bij de speelplaats. Wel zo fijn, nu hoefde ik geen Spanjaard in zijn siësta te storen om wat water te vragen.

Het laatste deel kwam eraan. Ik was al behoorlijk moegestreden maar ik moest nog 15 kilometer en heel wat hoogtemeters. Het duurde even maar uiteindelijk kwam ik boven. Dit punt was 1293 meter boven zeeniveau, het hoogste punt wat ik deze fietsreis zal bereiken. Ik sprong een gat in de lucht, maar haalde de 1300 meter net niet. Ook omdat mijn knieën het wel behoorlijk beu waren. 5 uur klimmen, het was gekkenwerk.

Met een gecontroleerd gangetje van 50km/u vloog ik naar beneden. Het was geweldig! Na al dat klimmen eindelijk de benen even rust geven en de handen laten werken om steeds bij te remmen waar nodig. Ook nu veranderde het landschap heel snel vanwege de snelheid die ik had. Hier en daar stopte ik voor een foto, en daarna weer snel door. Er zaten nog wat kleine klimmetjes in maar dat mocht geen naam hebben.

Op 15 kilometer van Soria kreeg ik tegenwind, en flink ook! Het hielp het laatste restje energie uit mijn lijf. Na een klein uur en een paar keer stoppen om suikers op pijl te houden en een foto te maken kwam ik aan in Soria. Het ligt op een heuvel dus ik moest toch weer even klimmen. Met 1700 hoogtemeters in de benen kwam ik bek af aan bij Hostal Viena. Moe maar voldaan meldde ik me bij de balie, maar de reservering stond niet in het systeem. Ook Hostal Viena had me een nacht gesponsord, maar ik had de verkeerde datum door gegeven. Ik voelde me zo stom! Bij het aanschrijven van al die hotels met de vraag of ze mij voor deze sponsortocht een overnachting wilden sponsoren moet er iets mis zijn gegaan. Ik heb honderden hotels aangeschreven (alleen in Bordeaux al 86) maar tot nu toe klopte het allemaal. Gelukkig was er nog een kamer vrij en werd ik heel vriendelijk geholpen door Carlos.

De douche was geweldig, al het zweet en zonnebrandcrème kon ik lekker van me afspoelen. De kleren die nog wat klammig waren hing ik uit en alles ging in de oplader voor de dag van morgen. Het is een heel ritueel maar tot nu toe gaat dat eigenlijk best goed. 

Het restaurant waar ze goeie pasta moesten hebben zou de keuken pas om 9 uur open gooien. Dan sluit de boel in Nederland al! Hier gaat het allemaal net iets anders. Ik vroeg de beste man of er niet iets anders open was. Hij wees me een plek aan, maar daar aangekomen bleek de keuken pas om 8 uur open te gaan. Het was 7 uur en ik had flinke trek. Eerst maar naar de supermarkt dan. Daar kocht ik brood en chorizo. In het park at en dronk ik terwijl ik mijn blog schreef.

Morgen staat er een rit naar Mandayona op de planning. Meer hoogtemeters dan Frankrijk maar minder dan de afgelopen dagen, gelukkig. Van te voren had ik deze twee dagen met rood gemarkeerd. Ik had geen idee hoe mijn lijf het zou doen maar tot nu toe is het best goed gegaan. Hopelijk herstel ik vannacht goed, want morgen is gewoon weer een flinke dag op de fiets.