Dag 5) Chartres – Crotelles. Venkelvelden, Sinterklaas en de Loire.

Afstand vandaag: 135km. Afstand totaal: 622km.

Hoogtemeters vandaag: 757. Hoogtemeters totaal: 3421

Het weer: zonnig, 24 graden gemiddeld en wind in de rug!

Lekkerste geur: velden vol venkel

Mooiste plek: Lavardin

Beste timing voor de lunch: de bakker, op 4 minuten

De ochtend begon in Chartres. Na een heerlijke nacht werd ik wat moe wakker. De kilometers beginnen misschien toch wel te tellen. Het ontbijt was de dag ervoor al gereed gezet. Yoghurt met muesli, vers geperst sinaasappelsap en lekker koffie. Omdat ik de helft van het brood op had gegeten en verwachtte dat de andere helft weggegooid zou worden stopte ik het in m’n fietstas, samen met de kaas die ik in de koelkast had bewaard. Nadat ik was vertrokken fietste ik langs de kathedraal. Er klonk een deuntje met de eerste paar tonen van ‘Zie ginds komt de stoomboot’. De volgende 30 kilometer kreeg ik het liedje niet meer uit m’n hoofd. Als ik alleen fiets ben ik meestal iets aan het neuriën, het helpt ook met m’n ademhaling zodat ik een lekkere cadans heb. Maar nu was dat dus dit liedje en het paste verder niet helemaal bij de dag. Het was zonnig, m’n windjack had ik nog wel aan maar niet omdat het zo winderig was. En er zat ook geen pepernoot in mijn band, gelukkig maar.

Chartres is wel leuk maar niet groot, voor ik het wist fietste ik door de velden. Het weggetje was heerlijk en met wind in de rug schoot ik lekker op. Onderweg was het groen, heel groen. De tarwe is groen, de gerst is groen, de tuinbonen zijn groen en de erwten zijn ook groen. Het is heerlijk om hier te fietsen. Zoveel rust en ruimte, heel wat anders dan de ochtend daarvoor in Parijs. De veldleeuweriken zingen prachtig, af en toe vliegt er een vlinder voorbij, of een specht. En soms is er ineens een ree. Deze keer schrokken we van elkaar, want we hadden elkaar niet verwacht. Op 5 meter afstand zat ze in het hoge veld en schoot ze er ineens vandoor.

Na 30 kilometer was het tijd voor een bakje koffie. Ik liep een auberge binnen en dronk een lekker bakje. 10 kilometer verderop besloot ik de boterhammen met kaas te eten. Franse kaas uiteraard. Het was stil op straat en niemand maakte zich echt druk. Net zoals ik eigenlijk. De benen voelden goed, de wind waaide niet echt hard maar wel de goede richting op. Het was gewoon echt een goede dag!

Het landschap bleef de hele dag hetzelfde, maar de geur niet. Soms ruik ik de acacia’s, soms de brem, en af en toe rook ik ineens dat ik door een veld met venkel fietste. Een heerlijke geur. Venkel eet ik graag (met zalm, of door de pasta) dus ik kreeg er bijna honger van. Ik moest nog even geduld hebben want op 60 kilometer wilde ik wel wat gaan eten maar er was nergens iets te bekennen. Op de route zag ik de eerste supermarkt op 17 kilometer liggen. Dat kon ik nog wel aan, ik voelde me behoorlijk goed. Er lag eerst een grote heuvel in de weg die ik over moest. Omdat het best stijl was fietste ik langzaam en zag ik ineens bloeiende orchideeën langs de kant van de weg. Daar moest ik natuurlijk wel even voor stoppen. Eenmaal boven had ik een prachtig uitzicht, maar de supermarkt lag nog een stukje verder weg.

Als je een heuvel hebt gehad volgt er vaak een afdaling. Dwars door een bos reed ik tegen de 30km/u naar beneden voor een aantal kilometers aan een stuk. Heerlijk, ik kon de baguette met kaas al bijna ruiken! Het was 12:56 en helaas was de supermarkt vanaf half een gesloten. Gelukkig was de bakker, die ernaast zat, tot 13:00 geopend. Lucky me! Ik kocht allemaal lekkere dingen waar ik zin in had en at het lekkers op in de schaduw naast de kerk.

Als afwisseling van al het groen zag ik ook af en toe een riviertje stromen. De Loire. Hij begon vrij klein maar werd steeds groter. Op den duur passeerde ik dorpjes die aan de Loire lagen, met zandstenen rotsen op de achtergrond. Het was er prachtig. Op een gegeven moment was er weer een wegopbreking. Een oud mannetje in een kleine rode Renault stopte even en liet met handgebaren zien dat ik het echt niet hoefde te proberen. Dat werd weer omfietsen natuurlijk. De route bekeek ik even snel maar ik ontkwam er niet aan. Nog maar even een gelletje dan, dacht ik. Ietwat onhandig pakte ik het gelletje uit mijn stuurtas en liet hem op de weg vallen. Gelukkig was er amper verkeer en kon ik hem snel oppakken. Tot mijn grote verbazing zag ik ineens het bordje ‘Saint Nicolas’. Die beste man bleef mij maar achtervolgen vandaag!

Snel fietste ik door. Bij een prachtige rotonde met bloeiende irissen moest ik toch echt even stoppen voor een foto. Vorig jaar waren we op vakantie in Toscane waar we overal irissen zagen bloeien. Ik heb er al vaak aan moeten denken de afgelopen paar dagen! Het volgende plaatsje was Lavardin. Zo’n dorpje waar bij de ingang een bordje staat met ‘Les plus beaux villages de France’. Eenmaal de bocht om begreep ik het meteen. Een mooie gotische brug was over de Loire gebouwd. Daarachter lag een perfect dorpje met rechts op de heuveltop een vervallen kasteel. Geweldig! Wat was het hier mooi. De nodige foto’s werden geschoten waarna ik de heuvel op ging. Daarna was het nog 35 kilometer naar Crotelles. De hoogtemeters lagen in dit deel van de fietsdag. Of misschien waren de benen toch wel moe geworden. Het was nog best een stukje maar uiteindelijk bereikte ik het dorp waar ik mag overnachten bij Clos du Coteau.

Ook dit is wederom een heerlijke plek om bij te komen van alle avonturen. Ik werd hartelijk ontvangen en er werd meteen verteld dat er een pizza voor me klaar lag die alleen nog even afgebakken hoefde te worden. De gastheer zou dit doen. Na een heerlijke douche vroeg ik hem of ik ook mijn was mocht wassen. Het was immers prachtig weer en na vijf dagen begint de boel toch een beetje te stinken. Het was geen enkel probleem. Ik voelde mij een beetje bezwaard om alle vieze naar zweet stinkende kleding mee te geven. De instructie om zijn neus maar dicht te houden bij het inwerpen van de was in de machine heeft hij hopelijk opgevolgd.

De pizza was heerlijk, de was heb ik opgehangen en nu is het tijd om te gaan slapen. Morgen fiets ik naar Poitiers. De route heb ik zojuist nog iets aangepast. De rustige landweggetjes bevallen me wel. Er staat nu 5 kilometer meer op het programma, maar dat extra kwartiertje zal ik op zo’n rit niet merken. De wind zou weer gunstig moeten zijn dus ik kijk ernaar uit wat me morgen allemaal weer te wachten staat. Ik ben al op een kwart van de sponsortocht en heb al veel mogen zien en beleven. De gastvrijheid is enorm en het medeleven van iedereen doet me ook echt heel erg goed. Op naar het volgende kwart van mijn reis!