Dag 14) Mandayona – Villarejo de Salvanes. Klaprozen, asfalt en Guadalajara

Afstand vandaag: 131km. Afstand totaal: 1772km.

Hoogtemeters vandaag: 1188. Hoogtemeters totaal: 13278

Het weer: erg fris vanochtend, koude tenen bij afdaling. Daarna lekker zonnig en 24 graden

Stad met de meeste letters A vandaag: Guadalajara

Onbegaanbare gravel paden: nee!

Bloem van de dag: klaproos

De ochtend begon fris. Er stond behoorlijk wat wind en ik was wat vroeger dan normaal. Waarom weet ik niet, misschien omdat mijn ontbijt alleen maar uit 4 Danoontjes en een koekje bestond waardoor ik lekker snel klaar was. Ik sprong op mijn fiets. Een nieuwe dag en hopelijk minder gezeur over de route dan gisteren. Rustig probeerde ik mijn benen warm te draaien, ze waren nog stram van gisteren, en de dagen ervoor. Na een kwartiertje kon ik meteen berg op. Het was een flinke klim. Halverwege was een dorpje, ik dacht dat ik er al was maar moest nog een heel eind verder. Uiteindelijk kwam ik boven. Het uitzicht was wederom geweldig. Spanje had ik best hoog staan wat natuurschoon betreft maar af en toe verbaas ik me echt over de vergezichten en alle prachtige planten en dieren. Er vlogen een paar gieren in de lucht, af en toe vloog er een hop voorbij, ik zag 12 reeën in het veld en ik vond het inmiddels al normaal. Dat is iets vervelends als mens zijnde, dat je prachtige dingen al snel als normaal ervaart omdat het wel vaker gebeurt. Daarom probeer ik me te blijven verwonderen, dan blijft het speciaal. Ik zwaaide naar een ree, schoot nog maar eens een foto van een klaproos en vloog over het vlakke asfalt door de velden. Wind in de rug, dit ging heerlijk zo!

In de afdaling kreeg ik het koud. Het was een snelle afdaling en eerst probeerde ik nog te remmen om mezelf niet teveel af te laten koelen, maar dat ging niet en ik moest gewoon met 50 per uur naar beneden. Met koude vingers en tenen kwam ik beneden. Op zoek naar een bar of koffietent speurde ik het ene dorpje na het andere af, maar ik kon niks vinden. Dat was in Frankrijk toch beter geregeld, dacht ik bij mezelf. Met fikse wind in de rug reed ik langs een rivier naar Guadalajara. Alleen voor de naam zou je er al een keertje naar toe willen. Onderweg zag ik weer van alles. De tijm stond te bloeien in de berm, er waren veel olijfgaarden en overal waar ik keek stonden klaprozen te bloeien. Zo mooi! Het was lastig om niet overal te stoppen voor een foto.

Aangekomen in Guadalajara fietste ik langs een enorme fiets op een rotonde en zocht ik de Lidl op. Omdat ik amper had ontbeten en onderweg alleen een appel en een stukje kaas had gegeten had ik zin in een grote lunch. Dat lukte! Ik kreeg bijna alles op en zat nog even te genieten van de zon. Mijn windjack deed ik uit en ik ging op pad voor het tweede deel van deze dag.

Er lag een prachtig fietspad langs de grote stad. Ik maakte er dankbaar gebruik van. Wat was het toch fijn om een goede route te hebben! Eenmaal de drukke stad uit begon het klimwerk. In Chiloeches (nog zo’n mooie naam) stond ik al op de pedalen, maar ik was er nog niet. Halverwege de klim zag ik heel in de verte Madrid liggen. Wat gaaf! Nu was ik echt al ver van huis! Het lag 50 kilometer verderop, dus zover kon ik dus kijken. Volgens mij zag ik sneeuw liggen op de bergen achter Madrid, maar dat kan ook ander gesteente zijn geweest wat de witte kleur veroorzaakte.

Het was warm en ik begon flink te zweten van dat klimmen. Omdat ik niet zo hard fiets (5 of 6km/u) hebben vliegen de tijd om op mijn gezicht te gaan zitten. Dat is nog tot daar aan toe, maar soms kruipen ze onder mijn bril en dan zitten ze klem tussen mijn ogen en de bril. Heel vervelend als je net inspannend bezig bent en die bril steeds moet afzetten om de vlieg te bevrijden. Gelukkig was ik boven gekomen en kon ik naar beneden fietsen. Ik had er 80 kilometer opzitten en begon het even beu te raken. Ik stopte hier en daar om even de benen te strekken en ging af en toe zitten om wat te eten en te drinken. Op een gegeven moment had ik de smaak weer te pakken. Er stond 100km op de teller en ik moest er nog 30. Ineens vertelde mijn navigatie dat ik van de weg af moest en een zijweg moest nemen. Enigszins sceptisch vanwege gisteren bekeek ik de route maar het klopte. Er lag een rood fietspad en dat was heerlijk fietsen. Ik had het grootste gedeelte van de dag langs een redelijk drukke weg gefietst waardoor ik amper in de berm kon kijken naar de planten en ik het verkeer toch ook in de gaten wilde houden. Ineens had ik alle ruimte om om me heen te kijken en ik zag natuurlijk weer van alles.

Op 12 kilometer voor de streep begon het klimmen weer. Nummer drie van deze dag. Het ging behoorlijk goed al was het ook wel zwaar. Ik kwam boven en zag weer een hele hoop klaprozen bloeien. Deze keer niet in een veld met tarwe of gerst maar tussen de gele mosterd. Ook stonden er blauwe korenbloemen in waardoor het net een schilderij was waar ik doorheen fietste. Het was geweldig! Helemaal blij met deze dag fietste ik Villarejo de Salvanes binnen en checkte in bij het hostel. Er was geen ruimte om mijn fiets te stallen, dus die staat nu in mijn kamer. Ik raak al aardig gehecht aan het ding en vannacht mag hij zelfs een nachtje blijven slapen.

Omdat ik best vroeg was wilde ik niet weer tot 8 uur wachten met eten. Daarom liep ik het stadje in, wat groter is dan in mijn gedachten zat, en bestelde bij Ali Kebab een flinke schotel. Het smaakte me prima! De laatste vrijdag van mijn fietstocht was prima verlopen en daar was ik, zeker na gisteren, enorm blij mee. Morgen staat er een kortere rit van 100km op het programma. Naar Madridejos.