Dag 9) Bordeaux – Leon. Bos, saai en vlak

Afstand vandaag: 135km. Afstand totaal: 1146km.

Hoogtemeters vandaag: 297. Hoogtemeters totaal: 6171.

Het weer: lekker zonnetje, 27 graden en wind van zij

Saaiste stuk op deze sponsortocht: vandaag

Lekkerste snack: brownie

Leukste wildlife moment: bunzing

Vanochtend werd ik prima wakker. Ik voelde me eigenlijk best goed. Nadat ik de fietstassen had ingepakt en met had ingesmeerd met zonnebrandcrème ging ik naar de ontbijtzaal. Er stond allemaal lekkers en ik genoot nog maar eens van de Franse lekkernijen. Morgen passeer ik namelijk de grens met Spanje. Nu hebben ze daar ook heerlijk eten, maar ik ga het ruime ontbijt in Frankrijk toch missen denk ik.

In de eerste kilometers kwam ik wat wijnboeren tegen. Op een rotonde stond een groot wijnvat, hoe kon het ook anders. Ik fietste langs een klein meertje waar het heerlijk stil was. Er zaten wat mensen langs het water te genieten van de rust. Na een kilometer of 20 zag ik een bord. Er stonden wat data op en dat de weg dan gesloten zou zijn. Ik moest even op mijn telefoon kijken welke datum het was, maar het bleek dat de weg morgen pas gesloten zal zijn. Dat is mazzel hebben! Het was een lange weg en anders had ik flink om moeten rijden. Er kwam een andere vakantiefietser net van die weg af. Ik vroeg hem of ik erover heen kon, en hij zei dat dat wel moest lukken. Zijn naam was Stephan, kwam uit Wenen en was in Lissabon beginnen te fietsen. Hij fietst tussen de 150 en 200 kilometer per dag! En ik dacht dat 120km best veel was…Het was een leuk gesprekje en we zeiden elkaar gedag. De weg was inderdaad goed te doen en zo maakte ik lekker snel wat kilometers vandaag.

Bij een kerk in een klein dorpje stopte ik even om de meegebrachte brownie en citroencake op te eten. Het smaakte heerlijk! De wind zou vanmiddag gaan draaien dus ik besloot niet al te lang te blijven zitten. Het bleek een van de laatste dorpjes te zijn op deze dag van 135 kilometer. Ik fietste vandaag dwars door Parc Naturel Regional des Landes de Gascogne. Een mond vol, maar het was een groot dennenbos. Natuurlijk was het heerlijk fietsen, en er waren geen heuvels. Maar er waren ook geen kleine leuke dorpjes of stadjes en ik kwam weinig mensen tegen. Gelukkig zag ik wel leuke dingen in de berm zoals distelvlinders of bloeiende heide. Maar verder was het eigenlijk gewoon een saaie dag. Op een gegeven moment was er zelfs helemaal geen bos, door de bosbranden die hier laatst flink hebben huisgehouden. Af en toe staat er nog een zwart geblakerde dode boom, maar verder is de begroeiing niet hoger dan een meter. Omdat ik lekker alleen fietste hoefde ik geen (soms zinloze) discussie aan te gaan over klimaatverandering, maar omdat het zomaar 40/50 jaar kan duren voordat er weer een echt bos staat vraag ik me af of het er ooit nog van zal komen. Ook hier is het al droog, en dan moet de zomer nog beginnen!

Omdat het zondag is en omdat ik zo weinig plaatsjes zou zien had ik van te voren op de kaart gekeken waar ik iets kon kopen bij een supermarkt. In Pisson zat er iets wat open moest zijn tot 13:00. Het bleek te kloppen en nadat ik een van de laatste stokbroden had gekocht ging ik lekker in de schaduw zitten om mijn lunch op te eten. Bij een bar vroeg ik of ze mijn bidons wilden bijvullen omdat ik weinig plaatsjes tegen zou komen. Dat heb ik hier wel geleerd, als je bij een bar vraagt om bij te vullen zeggen ze eigenlijk altijd ja, en dan komt het van de tap zodat het lekker koud is.

Het bos ging weer verder waar het kleine stadje was geëindigd. Op een gegeven moment stond er een verbodsbord, maar omfietsen op deze toch al lange dag zag ik niet zo zitten. Eerst maar eens kijken of ik er doorheen kon. Als snel werd duidelijk waarom de weg verboden was. Er zaten namelijk overal gaten en putten in de weg, en flinke ook! Het leek Botswana wel, alleen zou ik hier verder wel veilig doorheen kunnen fietsen zonder wilde dieren. Dat lijkt me toch ook wel spannend, om dwars door Afrika te fietsen. Ik hou het hier wel gewoon bij denk ik, avontuurlijk genoeg!

Gelukkig kon ik de putten ontwijken en kwam ik weer op de normale weg terecht. Even fietste ik een leuk stukje met bochten en normaal bos. Er liep zelfs een rivier waar je kon kanoën! De weg boog af en ik moest een stukje langs de snelweg. Of nou ja, een stukje. Het bleek 35 kilometer te zijn, een kleine twee uur fietsen. Was ik eindelijk uit dat grote bos, moest ik langs de snelweg rijden. Hier was echt niks te zien, behalve een klein eucalyptus bos. Ik wreef de bladeren tussen mijn vingers, het riep natuurlijk direct herinneringen aan Australië op, geweldig! Ik stak de snelweg over maar moest er nog steeds langs fietsen. Langs de weg stond een bord: San Sebastian, 134km. Dat was ook de afstand die ik vandaag moest fietsen. Leuk om te zien dat deze prachtige stad op een dagje fietsen afstand van me lag.

Uiteindelijk werd ik dan eindelijk het bos ingestuurd. In het eerstvolgende dorpje waar verder weinig zat vroeg ik bij de eerste mensen die ik in de tuin zag zitten of ik daar mijn bidon mocht bijvullen. Ze waren allebei leeg en ik kon wel wat water gebruiken op deze warme dag. Ook hier kreeg ik heerlijk koud water en zo kon ik mijn weg vervolgen. Toen ik er bijna was kwam ik weer wat dorpjes tegen. De bouwstijl is hier ineens heel anders. Met diagonale bakstenen tussen het pleisterwerk. Ik naderde Leon en zag ergens nog een grote kerk, maar dat was het dan ook wel vandaag. Of toch niet, want toen ik er bijna was zag ik ineens iets rechts van me op de weg zitten. Het leek op een konijn maar dat was het niet. Ik draaide om en zag het beestje snel vertrekken, het bleek een bunzing te zijn! Zo heb ik toch nog heel wat wilde dieren gezien hier in Frankrijk!

Bij de overnachtingsplek zag ik dat ik in een zespersoons kamer slaap. Prima, ik heb vroeger genoeg op slaapzalen gelegen. Na een overheerlijke douche liep ik het stadje in, een leuk plekje! De keuken van het restaurantje waar ik een hamburger wilde bestellen (een goeie, niet zo eentje van de McDonald’s) zou pas om 7 uur open gaan, maar ik had behoorlijke trek! De bakker aan de overkant was nog open en daar scoorde ik snel een stuk kersencake. Niet verstandig maar wel erg lekker. Daarna liep ik terug en kon ik de hamburger bestellen, het toetje had ik al achter mijn kiezen.

Morgen zal ik de grens met Spanje oversteken. Deze dag was misschien saai, maar ik zal er nog vaak aan terugdenken. In Spanje begint het echte klimwerk namelijk. De ritten zijn niet veel korter, maar de hoogtemeters worden flink opgeschroefd. Zo zal ik morgen eerst 75 kilometer vlak fietsen zoals vandaag, maar zodra ik de grens over ga wacht er meteen een beklimming van 10 kilometer met 500 hoogtemeters. Zoiets heb ik nooit eerder gefietst en ik ben benieuwd hoe het zal gaan, met name met mijn knieën natuurlijk. Morgen geven ze ook nog flink wat regen af in Elbete, waar ik mag overnachten. Dus het wordt een pittig dagje morgen. Gelukkig is het maar 108 kilometer, dan scheelt weer een stuk!