Dag 16) Madridejos – Brazatortas. Drop, flamingo’s en een dip

Afstand: 138km. Afstand totaal: 2011km.

Hoogtemeters: 809. Hoogtemeters totaal: 14866.

Het weer: zonnig, wind tegen en van zij. 30 graden, best warm

Lekkerste snack: drop!

Wildlife: flamingo’s 

Zo, vandaag heb ik eigenlijk helemaal geen zin om mijn blog te schrijven. Het was een lange dag, het uitzicht was niet denderend, en nu ik lekker heb gedoucht kan ik straks nog naar het dorp fietsen om wat te gaan eten. Maar laat ik bij het begin beginnen.

De wekker ging op tijd, want er stond 135km. op het programma. Niet al te veel klimmen, maar wel behoorlijk wat kilometers. Omdat er geen bakker rond 7 uur ‘s ochtend ‘s open zou zijn op zondag in Madridejos wilde ik eerst naar Consuegra fietsen, dat lag toch op de route en daar zou de bakker om 8 uur open gaan. Ik stapte op mijn fiets en terwijl ik door de smalle straatjes van het leuke stadje fietste rook ik ineens versgebakken brood. De deur was niet op slot dus ik stapte binnen. Een vrolijke meid achter de toonbank begreep precies wat ik nodig had toen ik twijfelend naar de witte stokbroden keek. Ze liep naar achteren en kwam terug met twee heerlijke koeken met room. Dat ging er wel in! Ik bedankte haar hartelijk en was blij dat ik lekker had kunnen ontbijten in het parkje.

Op weg naar Co sieges voelde ik de wind al in mijn gezicht blazen. Tegenwind. Ik had het twee weken kunnen ontwijken (waar ik erg dankbaar voor ben, want dat is best bijzonder) maar nu was het zover. Tegen de wind in fietste ik richting de molens en het kasteel welke op de heuvel boven de stad liggen. Hier is het verhaal over Don Quijote geschreven. Hij vocht tegen de wieken van de molen. Misschien heb ik het mis, dan hoor ik het graag, maar dit is wat ik er van o t houden heb. Je komt het op iedere straathoek tegen in de stad en het was leuk om eens te zien.

De eerstvolgende stad zou Ciudad Real zijn. Het was nog goed 40km fietsen en het verliep niet helemaal vlekkeloos. De wind had ik tegen en blies in mijn gezicht. Hierdoor moest ik enorm niezen, hooikoorts zo leek het. Ook de vliegjes vlogen graag rond mijn hoofd en kwamen steeds klem te zitten tussen mijn bril. Het pad waar ik overheen moest bleek toch van gravel te zijn. Er zaten overal putten en gaten die ik probeerde te ontwijken waardoor ik over de weg slingerde als een student die op zaterdagnacht naar huis probeert te fietsen. Het zat allemaal even niet mee en ik had het fietsen wel een beetje gehad. Na 12km. van deze weg kwam ik eindelijk weer op het asfalt terecht. Ik at wat, ik dronk veel. Foto’s hoefde ik niet te maken want er gebeurde gewoon heel weinig onderweg.

Toen ik bijna in Ciudad Real aankwam zag ik ineens een camper met Nederlandse nummerplaat onder een boom staan. De vrouw stond buiten een bakje koffie te drinken. Ik stopte even en maakte een praatje, het was de eerste Nederlandse camper die ik tegen was gekomen. Het was leuk om even te kletsen en natuurlijk wilden ze van mijn fietstocht weten. Uiteindelijk zei ik gedag, maar ik mocht niet vertrekken zonder een heerlijke zak drop voor onderweg. Ik bedankte hartelijk en wilde het eigenlijk bij een handje drop houden vanwege het gewicht, maar ze stond erop dat ik het meenam. Vooruit dan maar.

Helemaal blij fietste ik Ciudad Real binnen. Het is best een grote stad en ik zocht het centrum op. Hier st ik mijn brood met iberico ham op, en natuurlijk wat dropjes. Als ik onderweg stopte nam ik steeds een dropje, zodat het gewicht niet teveel op mijn fiets zou drukken uiteraard. Wat een feest, mijn dag kon niet meer stuk!

Het werd warmer en warmer. Mijn benen voelden zwaar en ik kreeg de pedalen amper meer rond. Het wilde gewoon niet zo lukken vandaag. Onderweg maakte ik een mooie foto van een veld klaprozen in het graan. Hij was goed gelukt dus was ik weer even blij. Gestaag liepen de kilometers op. Rond 90 kilometer fietste ik langs een meer. Het was prachtig om weer water te zien in het droge landschap. Ook zag ik grote witte vogels staan, het bleken flamingo’s te zijn! Dat was lang geleden! Ik maakte wat foto’s en zag ook nog een paar ooievaars lopen.

In het eerstvolgende dorpje stopte ik bij een bar. Mijn water was bijna op. In de supermarkt had ik al wel een extra fles water gekocht en deze onder mijn snelbinders gedaan, want het is serieus warm op het asfalt en soms liggen de dorpjes best ver uit elkaar. In de bar zaten alleen vier vrouwen. Ze keken op en ik vroeg om een koude cola. Wat heerlijk is dat toch op een hete zomerdag! Daarna vroeg ik of ze mijn bidons wilden vullen. We raakten aan de praat en ze konden niet goed geloven waar ik mee bezig was. De social media werden erbij gepakt en toen geloofden ze het wel. Er moesten foto’s gemaakt worden en door alle vrolijkheid en het ijs in mijn bidons kon ik er weer tegen aan.

Het laatste stukje. Ik was er bijna. Nog één dropje dan. Eindelijk kwam ik aan in Brazatortas. Het was een lange dag geweest maar ik was er nog niet helemaal. De accommodatie ligt namelijk op 2 kilometer buiten het dorp. Daar aangekomen werd ik hartelijk ontvangen. De accommodatie ligt aan een meertje. Om er te kunnen zwemmen moet je wel eerst een stukje lopen, en dat zag ik niet zo zitten na de lange dag. Daarom spring ik lekker onder de douche en at nog een stuk brood met ham wat ik over had van vanmiddag.

Straks ga ik terug naar het dorp om iets te eten. Daarna snel naar bed. Morgen is de tocht gelukkig minder lang, maar er zitten wel meer hoogtemeters in. De weg moet prachtig zijn hoorde ik zojuist van de eigenaar. Ik fiets dan namelijk door Paraue Natural Sierra de Cardeña y Montoro.

Nog vier dagen te gaan. Het is aftellen geblazen en daar ben ik ook wel aan toe. Aan de andere kant maak ik zoveel leuke dingen mee dat het afzien nog steeds niet opweegt tegen het genieten. Ook niet na 2000 kilometer. Ik begon mijn blog dat ik er geen zin in had om te schrijven, nu ben ik toch blij dat ik het heb gedaan. Voor jullie, en voor mijzelf zodat ik later nog eens terug kan lezen wat ik allemaal heb beleefd.

N.B. vanwege een slechte internetverbinding met mijn laptop heb ik de blog op mijn telefoon overgetypt. Vergeef me de spelfouten. De foto’s zijn van mijn telefoon en pas ik morgen aan als ik wel een goede verbinding heb.