Dag 17) Brazatortas – Montoro. Witte huizen, keizersmantel en hitte

Afstand vandaag: 101km. Afstand totaal: 2112

Hoogtemeters vandaag: 1210. Hoogtemeters totaal: 16086

Het weer: zonnig, beetje wind. 36 graden in de schaduw, heet!

Mooiste vlinder: keizersmantel

Plant van de dag: olijfboom

Vanochtend werd ik wakker en ik had er eigenlijk wel weer zin in om te gaan fietsen. Gisteren was het allemaal niet zo gelukt, maar vandaag mocht ik door een park gaan fietsen waar ik veel zin in had. Ik pakte mijn tassen in, maakte een foto van het meer en sloot het hek achter me. In het stadje kocht ik brood bij een bakker. Maar die had ook echt alleen maar brood, en ik had geen beleg. Dat kwam later wel, dacht ik. Ik fietste het stadje uit en ik kwam een marktje tegen, dat kwam goed uit! Ik kocht een paar bananen en abrikozen. Verderop stond iemand kaas en worst te verkopen, perfect! Na een leuk praatje kreeg ik een mooi stukje kaas mee. Toen ik vertelde dat ik vandaag naar Montoro zou fietsen kreeg ik meteen een grote fles water mee. Ik bedankte vriendelijk. Er stonden best wat hoogtemeters op de planning en ik had genoeg water bij me. Maar het was enorm vriendelijk van de beste man!

Er zouden drie beklimmingen zijn voordat ik in het park aan zou komen was me verteld. Het klopte. Ze waren niet enorm lang, maar vanwege de warmte was het toch wel pittig. Dat belooft wat morgen, met 140 kilometer en 1800 hoogtemeters in 38 graden. Maar dat is morgen pas. Eerst moest ik deze dag overleven. Het lukte me aardig en ik kwam snel in een lekkere cadans. Mijn spieren en knieën deden niet zo heel veel zeer, misschien kwam dat ook wel door de warmte. In ieder dorp vulde ik water bij, voor de zekerheid.

Na iedere klim kwam er weer een afdaling, heerlijk om het zweet weer even op te laten drogen. Mijn kleren zijn al een paar dagen niet meer gewassen, en dat ben ik eigenlijk ook niet meer van plan. Ik fiets alleen en er zijn meer mensen hier die naar zweet ruiken. Hopelijk hebben ze op het vakantie adres straks wel een wasmachine, het is nodig!

Het was even klimmen tijdens het laatste klimmetje, maar eenmaal boven kwam ik in een stadje terecht met allemaal witte huizen. Alsof iemand ineens besloten had dat dat vanaf nu zou gebeuren. Ik at mijn brood met kaas in een speeltuintje waar ik ook mijn water bij kon vullen. Vanaf daar kwam ik alleen nog maar dorpjes met witte huizen tegen. Onderweg naar de volgende stop werd ik ineens ingehaald door een andere fietser, Valentijn uit Zwitserland. Een man van een jaar of 60. Hij fietst 150 kilometer per dag en fietst lekker door. Dat komt ook omdat hij maar 2,5 kilo bagage bij zich heeft, en op een lichte fiets fietst. Hij had hele verhalen en terwijl ik naar boven ploeterde vertelde hij over zijn avonturen en wat hij thuis voor werk deed. Op den duur zei ik maar dat ik even moest stoppen om wat te drinken. We maakten een foto van elkaar en hij vloog er weer vandoor.

Na het volgende stadje waar ik even had uitgerust smeerde ik me nog eens in met zonnebrandcrème. De zon brandde op mijn huid, het was serieus heet geworden. Terug op de fiets kwam ik er na een paar kilometer achter dat ik mijn fietshandschoenen niet aan had. Ik keek snel op mijn bagagedrager, daar lag er nog eentje. Die andere was ik onderweg vast verloren. Ik keerde om en na een paar kilometer lag hij daar op de weg. Het was geen dag om handschoenen aan te trekken, maar ik was toch erg blij dat ik hem weer had! Er zitten namelijk gel pads in die de schokken van de weg op je polsen wat reduceren. Omdat ik in het verleden veel last heb gehad van mijn polsen zijn de handschoentjes erg belangrijk. Opgelucht kon ik mijn weg weer vervolgen.

Het natuurpark waar ik doorheen reed was geweldig! Het was 36 graden en de zoete geur van de pijnbomen was intens. Er vlogen een paar gieren vlak boven mijn hoofd en in de berm bloeide zoveel mooie bloemen! En op al die bloemen kwamen weer enorm veel vlinders af waardoor ik letterlijk door de vlinders heen fietste. Ik was weer helemaal in mijn element en kon niet stoppen met fotograferen. Op een gegeven moment zag ik ineens een grote vlinder voorbij vliegen, een keizersmantel! Die had ik op deze reis nog niet gezien. Ik pakte snel mijn camera en maakte een mooie foto, ze zijn niet zo schuw dus dat lukt vaak wel. Wat een mooi dier!

Het genieten ging na het park nog even verder, want nu waren er ineens overal olijfgaarden, zo ver je kon kijken. En ver kijken kon je op sommige plekken! Ik kon de bergen van morgen al zien liggen. Ik vloog door de bochten en probeerde niet overal te stoppen voor een foto. Bij een boerderij stoven er twee grote honden al blaffend langs het hek. Dat gebeurt wel eens vaker. Maar dan stoppen ze omdat het hek ze tegenhoudt. Nu was dat niet het geval en ze vlogen de weg op, ik schrok me verloren! Zo hard als ik kon fietste ik omhoog, maar ze bleven me achtervolgen. Gelukkig kwam er een auto tegemoet die in de remmen moest vanwege de beesten. Ze schrokken van de auto en liepen terug naar de boerderij. Tsjonge, ik wist niet dat ik aan het eind van de dag nog zo hard kon fietsen! Uiteindelijk kwam ik met trillende benen beneden, maar ik moest nog een klein stukje omhoog voordat ik bij de accommodatie zou zijn. Dat viel toch nog even tegen want ik dacht dat ik er al was en had deze hoogtemeters niet op de kaart gezien.

Bezweet kwam ik aan. Een vriendelijke man deed open en na het inchecken mocht ik mijn fiets onder de sinaasappelboom parkeren. Vanaf de trap omhoog zag ik het zwembad al, fantastisch! Precies waar ik zin in had op deze hete dag. Ik gooide mijn tassen in de hoek van de schitterende kamer en sprong snel onder de douche. Met al dat zweet en zonnebrandcrème durfde ik niet meteen het zwembad in te plonsen. Omdat de keuken van deze prachtige plek pas om 8 uur open zou gaan besloot ik eerst het andere broodje met kaas op te eten. Ik dronk nog een liter water en ging even op bed liggen. Daar viel ik in slaap. Gelukkig had ik mijn wekker op half acht gezet, anders was ik zo doorgeslapen.

Het zwembad liet ik links liggen en ik liep naar het restaurant. Daar kreeg ik een heerlijk mandje met brood en een schaal met olijfolie en zout, geweldig lekker! Ook de salade met tomaat en wilde asperges smaakte verrukkelijk en de pasta was ook heerlijk. Het eten hier is zo lekker, helaas kon ik niet een hele avond tafelen met een lekker drankje erbij, want morgen staat dus die monster rit op het programma. Van te voren had ik dag 18 als Koninginnenrit bestempeld vanwege het aantal kilometers en hoogtemeters. Maar dag 19 heeft evenveel hoogtemeters in minder kilometers, dus ik zal later kunnen zeggen welke de zwaarste was. Waarschijnlijk zijn ze allebei erg vermoeiend en de hitte helpt daar niet bij, al kan ik er wel behoorlijk goed tegen gelukkig. Ik ben benieuwd wat me morgen weer te wachten staat!